Ten wpis jest pierwszym z serii "Moje pasje", w której będę krótko opisywała to, co najbardziej lubię robić i czym się interesuję.
Już w czasie, gdy chodziłam do przedszkola, babcia nauczyła mnie czytać. Pierwszą książką, która razem czytałyśmy były "Podróże Doktora Dolittle", które do dzisiaj zajmują honorowe miejsce w mojej biblioteczce. Od tamtej pory zaczęłam wręcz pochłaniać książki. W podstawówce czytałam dużo, był nawet taki czas, gdy codziennie kończyłam jedną książkę i nie były to wcale książki bardzo cienkie. Kryzys dopadł mnie w szóstej klasie i trwał około dwóch lat - w tym okresie oprócz lektur przeczytałam zaledwie kilka książek. Gdy udało mi się zacząć znowu czytać więcej, poczułam ogromną ulgę. Mając w pamięci to, jak się czułam bez książek, postaram się odpowiedzieć na pytanie zawarte w drugiej części tytułu posta.
Książki pozwalają nam zapoznać się z wieloma różnymi tematami oraz poszerzać swoją wiedzę i słownictwo. To, czego nauczymy się podczas lektury może się nam niejednokrotnie przydać w życiu, a osoby, które dużo czytają mają mniejsze problemy z poprawnym pisaniem, ponieważ zapamiętują wygląd poszczególnych wyrazów.
Czytanie rozwija także wyobraźnię i ułatwia radzenie sobie z nowymi sytuacjami. Ponieważ poznajemy punkty widzenia różnych bohaterów, łatwiej jest nam wczuć się w sytuację innych ludzi i ich zrozumieć.
Czytanie książek jest ważne, bo kształtuje nas i nasz sposób myślenia oraz uczy wielu rzeczy. Oprócz wszystkich pozytywnych skutków jakie za sobą niesie największą zaletą czytania jest to, że jest ono świetną rozrywką i pozwala nam spędzać czas w miły i pożyteczny sposób.
W czasie, gdy czytałam bardzo mało trudniej było mi się uczyć i zaczęłam mieć problemy z pisaniem oraz wyrażaniem swoich myśli. Cały czas miałam wrażenie, że czegoś mi brakuje. Cieszę się, że ten kryzys już minął i znów dużo czytam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz